Ontdek Rome
Een enorme drukte op de piazza, razend verkeer, mediterrane leefwijze en een sfeer als in een museum - dit alles en nog veel meer heeft de metropool uit de Klassieke Oudheid u te bieden. Wat is die knappe man met zijn elegante tropenhelm en zijn witte manchetten daar aan het doen, midden in de chaos van Rome op een verhoging op de bruisende Piazza Venezia? Hij staat licht voorover, zijn arm een beetje gebogen en met gestrekte hand, zoals Michelangelo's Adam. Een Karajan in uniform. Hij wenkt. Weerklinken nu ineens weemoedig de violen, dreunen de pauken of zal het orkest aanzetten voor de Negende? Nee, we horen slechts het allesbehalve harmonieuze gegrom van motoren en knetterende bromfietsen; de dieselmotoren van de oranje bussen ratelen en spuwen zwarte wolken uit. Iedereen trekt tegelijk op en de piazza zit al weer dicht. Vijftig overtredingen binnen enkele seconden. Arme verkeersdirigent! Rome betekent op de eerste plaats verkeer, verkeer en nog eens verkeer. Welke stad ter wereld laat haar centrum door honderden politieagenten afsluiten? En dat ook nog zonder enig succes, want de Corso zit op bijna elk moment van de dag dicht! Waar de auto's afhaken, heerst een leger bromfietsers die blauwe dampen tussen de palazzi verspreiden. Drie miljoen inwoners en veel te weinig parkeergarages. En nooit zijn er taxi's als je ze nodig hebt! De schaarse parkeerplaatsen zijn peperduur, (Als u al een officiële, met een blauw P-bord gemarkeerde plaats vindt, moet u per uur 2000 lire in de automaat werpen.) Het verkeer in Rome en het rijden op zijn Romeins brengt iedere fatsoenlijke automobilist die uit noordelijker streken komt, deemoedigheid bij. Men dringt voor, haalt in en snijdt dat het een lieve lust is. De Romeinen wensen elk stukje asfalt te benutten. Verkeerslichten die op rood staan, zijn richtlijnen waaraan u zich kunt, maar beslist niet hoeft te houden. De veiligheidsgordel bungelt er werkeloos bij, ook bij agenten. In plaats daarvan geeft een gebruinde arm nonchalant de richting aan, als dat al gebeurt. De wagenrennen van Ben Hur stelden hierbij vergeleken niets voor. Chaotisch Rome. Voor de viering van het Heilige Jaar 2000, die naar verwacht 30 tot 40 miljoen pelgrims zal trekken, heeft de groene burgemeester Francesco Rutelli de stad op zijn kop gezet en 1200 bouwterreinen ingericht, wat sommige wijken, zoals Prati, en de Engelenburcht bijna noodlottig werd.
Een enorme drukte op de piazza, razend verkeer, mediterrane leefwijze en een sfeer als in een museum - dit alles en nog veel meer heeft de metropool uit de Klassieke Oudheid u te bieden. Wat is die knappe man met zijn elegante tropenhelm en zijn witte manchetten daar aan het doen, midden in de chaos van Rome op een verhoging op de bruisende Piazza Venezia? Hij staat licht voorover, zijn arm een beetje gebogen en met gestrekte hand, zoals Michelangelo's Adam. Een Karajan in uniform. Hij wenkt. Weerklinken nu ineens weemoedig de violen, dreunen de pauken of zal het orkest aanzetten voor de Negende? Nee, we horen slechts het allesbehalve harmonieuze gegrom van motoren en knetterende bromfietsen; de dieselmotoren van de oranje bussen ratelen en spuwen zwarte wolken uit. Iedereen trekt tegelijk op en de piazza zit al weer dicht. Vijftig overtredingen binnen enkele seconden. Arme verkeersdirigent! Rome betekent op de eerste plaats verkeer, verkeer en nog eens verkeer. Welke stad ter wereld laat haar centrum door honderden politieagenten afsluiten? En dat ook nog zonder enig succes, want de Corso zit op bijna elk moment van de dag dicht! Waar de auto's afhaken, heerst een leger bromfietsers die blauwe dampen tussen de palazzi verspreiden. Drie miljoen inwoners en veel te weinig parkeergarages. En nooit zijn er taxi's als je ze nodig hebt! De schaarse parkeerplaatsen zijn peperduur, (Als u al een officiële, met een blauw P-bord gemarkeerde plaats vindt, moet u per uur 2000 lire in de automaat werpen.) Het verkeer in Rome en het rijden op zijn Romeins brengt iedere fatsoenlijke automobilist die uit noordelijker streken komt, deemoedigheid bij. Men dringt voor, haalt in en snijdt dat het een lieve lust is. De Romeinen wensen elk stukje asfalt te benutten. Verkeerslichten die op rood staan, zijn richtlijnen waaraan u zich kunt, maar beslist niet hoeft te houden. De veiligheidsgordel bungelt er werkeloos bij, ook bij agenten. In plaats daarvan geeft een gebruinde arm nonchalant de richting aan, als dat al gebeurt. De wagenrennen van Ben Hur stelden hierbij vergeleken niets voor. Chaotisch Rome. Voor de viering van het Heilige Jaar 2000, die naar verwacht 30 tot 40 miljoen pelgrims zal trekken, heeft de groene burgemeester Francesco Rutelli de stad op zijn kop gezet en 1200 bouwterreinen ingericht, wat sommige wijken, zoals Prati, en de Engelenburcht bijna noodlottig werd.
Share this page
Door:
Swantje Strieder